Τα ΜΜΕ δείχνουν ανόητα καρτούν. Το Διαδίκτυο είναι γενικά ένας παγκόσμιος σκουπιδότοπος, που αναπτύσσεται με ξέφρενους ρυθμούς. Tiktoks, γουρούνια Peppa, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορείς να βρεις! Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, έχουμε γυρίσει τόσες ανοησίες και καταστροφικά παιχνίδια… Και τα παιδιά μας τα απορροφούν όλα.
Είναι έτσι;
Ας θυμηθούμε τα νιάτα σας αν μεγαλώσατε με κινούμενα σχέδια της προ-ρωσικής εποχής.
Γενιά από την ΕΣΣΔ. Ο Carlson — ένας σπάνιος «φίλος», παρεμπιπτόντως, γράφτηκε αρχικά ως αρνητικός χαρακτήρας. Η Άστριντ Λίντγκρεν τρελάθηκε λίγο όταν ανακάλυψε ότι στην ΕΣΣΔ ο Κάρλσον είναι φίλος όλων των παιδιών. Έχουμε αρχίσει να πετάμε φίλους και να προσποιούμαστε αρρώστια;
Η Cheburashka είναι μια βρεφική μαϊμού με αυτιά. «Τζένα, άσε με να πάρω τη βαλίτσα και εσύ να με πάρεις;» Γίναμε νήπια μαϊμούδες που μεταθέτουν ευθύνες; Εγώ όχι. Και εσύ? Για κάποιο λόγο, το κινούμενο σχέδιο δίδαξε φιλία και συγχώρεση. Ακόμη και ο Shapoklyak συγχωρήθηκε, έχοντας μπει σε μια θέση. Ή όχι? Έτσι θυμάμαι.
Η γενιά μου.
Αυτοί που είναι σαράντα.
MTV, Beavis and Butt-head, The Simpsons, anime από τα πιο χαζά έως… αλλά τι καλό έχουν οι άνθρωποι με μεγάλα μάτια; Ναί? Ταινίες δράσης, ταινίες τρόμου που βρήκα ως μαθητής, και μετά φεύγουμε. Οι έφηβοι το απορρόφησαν σε gigabyte, παρόλο που δεν ήξεραν τέτοιες λέξεις πριν. Αν δεν έχετε ακούσει σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, τι είδους παιχνίδι είναι αυτό, σωστά;
Φωτογραφία από ανοιχτές πηγές. Τι μπορεί να διδάξει αυτή η εικόνα; Πρέπει να διδάξει; Διδάξτε τα παιδιά σας μόνοι σας. Αφήστε τη σφαίρα της ψυχαγωγίας στις πολυκάμερες. Φωτογραφία από ανοιχτές πηγές. Τι μπορεί να διδάξει αυτή η εικόνα; Πρέπει να διδάξει; Διδάξτε τα παιδιά σας μόνοι σας. Αφήστε τη σφαίρα της ψυχαγωγίας στις πολυκάμερες.
Χαμένη γενιά, έλεγαν οι μεγάλοι. «Κοιτάω με λύπη τη γενιά μας», αν δεν κάνω λάθος, δεν έλεγξα με την Google. Η γενιά του Bart Simpson, των Beavis, του Sailor Moon και όλων των ειδών των καλλιτεχνών της ροκ και των rave ναρκωτικών. Αλλά θυμάμαι τον Λέρμοντοφ! Οι εγκέφαλοι δεν συρρικνώθηκαν.
Κάποιος, φυσικά, δεν επέζησε. Ωστόσο, η δεκαετία του ’90 δεν τρέφεται καλά με δύο χιλιάδες δέκατα. Επιβίωσαν όλοι πριν; Και τώρα είναι λιγότερο; Είναι τα κινούμενα σχέδια πιο καταστροφικά και πιο χαζά;
Και τώρα η γενιά μου άνοιξε μαγαζιά, εργοστάσια, δουλεύει ως διευθυντές και αφεντικά. Κάποιος έχει ήδη ανέβει στην κορυφή της πολιτικής. Μέσα από υποσχέσεις και μηνύματα από τους Beavis και Chip and Dale. Πρέπει να έχετε ακούσει τον Σκρουτζ Μακ Ντακ.
Ίσως είναι οι γονείς;
Μου φαίνεται ότι όλο αυτό το σκάψιμο σε κινούμενα σχέδια, λαϊκή κουλτούρα και άλλα πράγματα είναι από τον δικό μου φόβο. Ο φόβος δεν μπορεί να διαχειριστεί. Γίνε ένας αποτυχημένος γονέας. Μια κακή μητέρα πρώτα και ένας κακός πατέρας μετά. Ναι, οι μπαμπάδες δεν νοιάζονται περισσότερο, κατά κάποιο τρόπο βασίζονται περισσότερο στη γενετική και τις κούπες. Τι μπαγιάτικα. Όχι, για να βρίσκω και τον πολιτισμό.
Σύνολο. Το προφανές.
Φροντίστε μόνοι σας τα παιδιά σας. Τι παρακολουθούν, πού τους παίρνετε και τους κουβαλάτε, πώς συμπεριφέρεστε μπροστά τους και μεταξύ σας. Μαθαίνουν από σένα, όχι από τη Μάσα και την αρκούδα που την τρόμαξε.
Όπως είπε ο Matt Groening (με διαφορετικές μεταγραφές με διαφορετικούς τρόπους), στην ερμηνεία του Pavel Volya: «Για να μην μοιάζει ο γιος σου στον Bart Simpson, δεν πρέπει να είσαι ο Homer Simpson».