Στο άρθρο, σίγουρα δεν μιλάω για ανθρώπους που για αντικειμενικούς λόγους δεν έχουν ευκαιρίες και μάλιστα πιθανότητες να βελτιώσουν κάτι στη ζωή τους. Όλοι γνωρίζετε τέτοια παραδείγματα και είναι απίθανο οι άνθρωποι σε μια τέτοια κατάσταση να διαβάσουν αυτό το άρθρο. Μόλις διαβάσετε, τουλάχιστον έχετε πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Και αν υπάρχει, μπορείτε να κερδίσετε επιπλέον χίλια περισσότερα. Τουλάχιστον για το ίδιο Internet κάπου παίρνεις λεφτά. Και πιθανότατα δεν κάθεστε σε μια σημύδα, όπως εκείνος ο ίδιος φτωχός μαθητής που είχε το πλησιέστερο σημείο πρόσβασης στο Διαδίκτυο στο εγκαταλειμμένο χωριό του (η ιστορία του lockdown και τα μαθήματα ζουμ).
Ετσι. Σχετικά με τους λόγους. Το κυνηγάς αυτό;
Κάποτε μίλησα με μια επιχειρηματία που γνώριζα, στην υποταγή της οποίας βρισκόταν μια μικρή αστική επιχείρηση που εκμεταλλευόταν την εργασία ενός έντιμου προλεταριάτου. Στην πραγματικότητα, όλοι έκαναν το ίδιο πράγμα και είχαν συν ή πλην το ίδιο επίπεδο δεξιοτήτων.
Και είμαι ανόητος. Έχω μια γλώσσα χωρίς εγκέφαλο. Το πήρα και ρώτησα: γιατί οι καταπιεσμένοι υφισταμένοι σας δεν ανοίγουν το δικό τους μικρό εργοστάσιο κεριών, αφού παράγουν πνευματικό έργο, όχι κεριά, οπότε οι επενδύσεις είναι ελάχιστες. Το στόμα άνοιξε — εδώ είναι ο χώρος εργασίας σας. Κλειστό — αφαιρέθηκε ο χώρος εργασίας.
Φοβούνται την ευθύνη, απάντησε η αστική κυρία. Τους πληρώνω λοιπόν ένα μισθό, και έτσι -πόσα μπαμπούλα- κέρδισα τόσα.
Παρεμπιπτόντως, μετά από λίγο καιρό, οι δεμένες κυρίες είτε παντρεύτηκαν και άνοιξαν το δικό τους μικρό αγρόκτημα, είτε άνοιξαν επιχειρήσεις παρόμοιες με τις «μητέρες», καθώς η κυρία έκλεισε το ελεημοσύνη και απέλυσε τα κορίτσια για δωρεάν ψωμί.
Ετσι. Το πιο σημαντικό στόπερ είναι ο φόβος της ευθύνης .
Συχνά δεν πληρώνουν για τις δεξιότητές σας, αλλά για την ευθύνη. Λοιπόν, είναι καλύτερα να πληρώσεις τον εαυτό σου παρά «για τον θείο σου». Εκτός κι αν είσαι το αφεντικό αυτού του θείου, και το αφεντικό πληρώνεται για την ευθύνη.
Έλλειψη σχεδίων και οράματος προοπτικών ανάπτυξης.
Ποιος θα είσαι σε πέντε χρόνια; Και δέκα; Έχετε σχέδιο; Έχετε σχέδιο για το πώς θα φτάσετε εκεί; Ήταν στο πανεπιστήμιο; Αν δουλεύεις για τον συμμαθητή σου, είχε ένα. Όσο ανόητος κι αν σας φαίνεται στο πανεπιστήμιο.
Φωτογραφία από ανοιχτές πηγές. «Τώρα θα γράψουμε πώς να γράφουμε και αύριο πώς θα ξεκινήσουμε!» Φωτογραφία από ανοιχτές πηγές. «Τώρα θα γράψουμε πώς να γράφουμε και αύριο πώς θα ξεκινήσουμε!»
Έλλειψη υλοποίησης σχεδίων.
Αυτό που έγραψα στην προηγούμενη παράγραφο. Λαμπρές ιδέες, παγκόσμια σχέδια, φαντασιώσεις… Η τελευταία ερώτηση στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή πριν το τέλος: «πώς θα εφαρμόσετε την εμπειρία που αποκτήσατε σήμερα;». Δεν υπάρχουν καν προσπάθειες υλοποίησης — δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Συγνώμη.
Ατελείωτη μάθηση και αναζήτηση λόγων.
Αιώνιοι μαθητές που έχουν χρήματα για εκπαίδευση, αλλά που ακόμα δεν θα αρχίσουν να εφαρμόζουν τη γνώση. Αιώνιες επιχειρηματικές εκπαιδεύσεις και ψυχοθεραπεία… Εξαιρετικός «τάφος» κάθε, όχι μόνο χρηματικής, εξέλιξης υπό το πρόσχημα της δράσης και της φασαρίας.
Χωρίς προοπτικές και σχέδια — χωρίς εκπαίδευση.
Χωρίς εκπαίδευση, χωρίς προοπτικές. Όλα είναι απλά. Είσαι ικανοποιημένος από όλα; Δεν υπάρχουν χρήματα για την εκπαίδευση; Χτυπήστε τα κατώφλια των αρχών, για να σας στείλουν να μάθετε από τη δουλειά. Αποθήκευση, συσσώρευση, αναζήτηση σε ανοιχτούς πόρους. Αυτομόρφωση, τελικά.
Αν δεν υπάρχει ζήλος, δεν υπάρχει ταλέντο. Συλλυπητήριά μου. Είστε στην ομάδα για την οποία έγραψα στην αρχή.
Αναβολή για αύριο. Αναμονή για λίγο
μερικές φορές είναι χρήσιμο, αλλά αν σας υποσχεθούν μόνο και είστε μαθητευόμενος για δέκατο χρόνο, αναζητήστε μια διέξοδο. Υπάρχει και ο φόβος της ανάληψης, που πάντα αναβάλλεται για αύριο. Και το αύριο, όπως ξέρετε, δεν έρχεται ποτέ.
Επιβλαβές περιβάλλον.
Όλοι είναι ίδιοι με εσάς όταν φεύγετε από το σχολείο. Ή στη δουλειά, όλοι κυνηγούν σιγά σιγά το τσάι για μισή μέρα, και κοιτάζουν τους αυτοδίδακτους σαν χαζούς. Σιγά σιγά κορεστείτε από το πνεύμα της ομάδας. Θυμηθείτε: οι πέντε πιο κοντινοί σας σύντροφοι στην επικοινωνία είστε εσείς.
αναποτελεσματικές ενέργειες.
Κάνοντας τις ίδιες ενέργειες οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα. «Μόνο οι ανόητοι κάνουν» κάτι «… — Λοιπόν, οι ανόητοι μπορεί να μην τα καταφέρουν, αλλά θα μείνετε σταθερά εκεί που ήσασταν. Αναζητήστε τι φέρνει χρήματα και ελαχιστοποιήστε την άδεια φασαρία. Η φασαρία περιλαμβάνει συγκεντρώσεις με μεθυσμένους φίλους του σχολείου πίνοντας μπύρα, προβολές (σκέψεις χωρίς υλοποίηση), πράγματα που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και «ανακουφίζουν από το άγχος». Εκτός αν, φυσικά, χρειαστεί να αυξήσετε το εισόδημα.
Λοιπόν, να θυμάστε πάντα την τελευταία ερώτηση στη διαβούλευση: «Πώς θα εφαρμόσετε την εμπειρία που αποκτήσατε σήμερα;»
Ευχαριστώ. Ελπίζω να ήταν ενδιαφέρον. Επικοινωνήστε μαζί μας. =)