Ο αγάπας της Γεωγραφικής Εταιρείας «Μεγάλη Σφαίρα» ολοκληρώθηκε, ομαλά κυλώντας σε διαγωνισμό θρησκευτικών ύμνων.
Ο Γέρος Δάσκαλος σηκώθηκε από το χαλάκι και τεντώθηκε. Απέναντι από το κούτσουρο του διοικητή κάθονταν δύο με κιθάρες, αλλά τα πρόσωπά τους δεν φαινόταν — η φωτιά παρενέβη. Η φωτιά έσκασε άνετα, σπίθες μεταφέρθηκαν στον μαύρο ουρανό.
Δύο άτομα τραγούδησαν τον ύμνο
«Qui bene…»
Tu mitis amplexator
lutes flavum flectere
echo sicut chorda
erit pierce cinereo altitudo
Το κοινό, καθισμένο στο μπιβουάκ, σηκώθηκε απρόθυμα από τις θέσεις του — ο Ύμνος του Κινήματος δεν έπρεπε να ακούγεται ενώ καθόταν.
Έχοντας τραγουδήσει, παραμορφώνοντας τα λόγια και ψευδώς έναν στίχο, και οι δύο τραγουδιστές, φωνάζοντας ο ένας πάνω στον άλλο, ξέσπασαν το ρεφρέν:
Κλίση ημισφαίριο
magnus et sidereum
που δεν έχει συναθροιστεί και
είναι καλό για το καλό.
Ο κύριος, όρθιος και ακουμπισμένος σε ένα δέντρο, χασμουρήθηκε και ψιθύρισε στο αυτί του Option: «Κουρασμένος! Η τρίτη ομάδα ήδη με το ίδιο τραγούδι! Κάποιοι ανόητοι καθόλου — να τραγουδήσουν τον Ύμνο του Κινήματος στον διαγωνισμό.
Ο Option, χωρίς να κοιτάξει τον Δάσκαλο, του έδωσε μια ξεφλουδισμένη μεταλλική κούπα με οινόπνευμα.
Ο κύριος έπινε, μύρισε με ένα τελετουργικό alpenstock. Φαντάστηκε πώς θα κανόνιζε το ημισφαίριο κλίσης για τον σύντροφό του σε μια σκηνή το βράδυ και χαμογέλασε ψυχικά.
Η επόμενη ομάδα αποτελούνταν από δύο ενδιαφέροντες τύπους. Ο ένας είναι μακρύς, λεπτός και μεγαλομύτης, με την ενδυμασία των τεχνικών ονομασιών (με άνορακ και μπερέδες). Ο δεύτερος είναι φαλακρός, πιο κοντός σε ανάστημα. Και τα δύο με κιθάρες. Άρχισαν να παίζουν καλά. Τραγουδήθηκε το απροσδόκητα μη κανονικό παιάνα «currus deorum».
Το κοινό αναβίωσε. Τέτοιοι απόκρυφοι ύμνοι συνήθως δεν επιτρεπόταν να εκτελούνται, αλλά το τραγούδι ήταν εμπρηστικό. Το κοινό ήδη ανεξάρτητο πετάχτηκε από τις θέσεις του και άρχισε να ταλαντεύεται, στέκεται στις θέσεις του και τραγουδώντας παράλληλα με τις τελετές:
Currus deorum
in argo crepitant
ultima pugna venit
iuvenes centurio fertur per auxillaries
eius galeam eductus est
Iaculum ledo currus
Auriga, vale!
mane pastoralis erit ornata
duo cadavera in currum…
Ο Option, με τη σιωπηλή έγκριση του Δασκάλου, πλησίασε τα παιδιά με μια γεμάτη κούπα, την έδωσε στον ψηλό με μύτη και είπε: «για δύο». Ο φαλακρός έβγαλε ένα συμπαγές ποτήρι από την τσέπη του και το άνοιξε με μια κίνηση του χεριού του. Ακούστηκε ο ήχος να χύνεται αλκοόλ.
Λοιπόν, — άρχισε ο μεγαλομύτης, — ο Βέιλ κουίριτ, — και ήπιε το περιεχόμενο της κούπας με τη μία.
Non ego te videre sobrii! τελείωσε ο φαλακρός και ήπιε κι αυτός.
Το κοινό πάγωσε. Vale…, — ήταν ο κωδικός πρόσβασης σοβαρού βαθμού.
Et statim bibit! ο Δάσκαλος απάντησε, et bibit, δαγκώνοντας ένα ελαφρώς αλατισμένο αγγούρι.
Το γυναικείο μέρος του κοινού, που περιφρονητικά αποκαλούσε ο Δάσκαλος «Το στήθος του Τουργκένεφ — ένα μοναχικό δρομάκι», περικύκλωσε τους νεοφερμένους. Τους πρόσφεραν να τσιμπήσουν σαλάτες και τηγανητό κρέας.
Μπορείς και από τα Απόκρυφα; Ζητήθηκε η επιλογή.
Mogyom, — Ο Long σκούπισε το στόμα του με το μανίκι του και πήγε σε ένα κούτσουρο πιο κοντά στην επιλογή. Ο φαλακρός έσκισε τα μάτια του από το ένα στήθος του Τουργκένιεφ, που μόλυναν μπροστά του με χυλό σε κανέ στο ένα χέρι και κρασί στο άλλο χέρι, και επίσης κάθισε, πατώντας προσεκτικά (προσπαθώντας να μην πατήσει στα κουτάκια όρθια στο ΕΔΑΦΟΣ).
Μπορούμε! — Είπε και ο φαλακρός. Αυτός και ο Λονγκ κοιτάχτηκαν και τραγούδησαν:
Proditione, proditione,
animae combustum quod non sana
fessus clamore, fessus clamore
tuba fessus clamore de mortibus…
Το κοινό χάρηκε. Ο φαλακρός και ο μακρύς τραγούδησε το «Proditione»
Ο Δάσκαλος χαλάρωσε,
τίναξε ψίχουλα ψωμιού από τα γένια του και είπε:
— Λοιπόν, επιτέλους, ήρθαν σε μας λογικά παιδιά — ας δουλέψουμε!
Όμως ο Option δεν άκουσε τον Δάσκαλο, άκουσε τον ύμνο και δάκρυα συγκίνησης κύλησαν στα αξύριστα μάγουλά του.